De Kuifje Reeks Zes Kleurplaten van Bilwet (1) "Leve Kuifje en Bobbie" ("Willkommen Tim und Struppi!") brengt twee essentiele beelden uit begin jaren dertig bijeen: de intocht van Kuifje op het zwarte kontinent uit het album "Kuifje in Afrika" (1930/31) pag.9, en het officiâle statieportret van de staatsman A. Hitler. De voorstelling vormt een aanzet tot een 3-D visie op de geschiedenis. Vanwege de rood-groene blik der negers stemt de brutale verwisseling van de reporter Kuifje met de diktator Hitler tot uitbundige vrolijkheid. De FÅhrer zelve is afgebeeld als een weerwolf zonder pupillen, die zich alles behalve op z'n gemak voelt tenmidden van zulk overdadig racisme. De ongepaste mix van de Westerse karikaturale afbeelding van de wilde zwarten en de beschaafde bleekscheet wil "de verhoudingen aan het dansen brengen." Volgens de late jaren zeventig strategie der anti-fascisten, had Hitler vaker naar dansavonden moeten gaan, zijn gevoelens moeten erkennen en de wereld als toerist moeten veroveren (zoals zijn Westduitse hippie-kinderen later wel deden). "Tanzt den Adolf Hitler." Sterk beinvloed door Freud, Reich en Theweleit zien we in dit beeld tevens de oerscene afgebeeld van "bilwet", die anno 1983 werd opgericht. (2) "De gemaskerde Kuifje" refereert aan een motief uit "De juwelen van Bianca Castafiore" (pag.40), waarin de held op een avond door het bos wandelt en ontroerd raakt door de weemoedige muziek van een groep zigeuners. Hij roept naar Bobbie en zegt dat ze terug moeten. Het masker is ontleend aan het fotoalbum bij de speelfilm "Kuifje en het geheim van het gulden vlies" (1962) waarin echte acteurs de stripfiguren naspeelden. Wie gaat er verscholen achter het Kuifje- masker? Herleest Foucault en Nietzsche. Of is het toch Kuifje? Wie is Kuifje? - Het persoonlijke is maskerade. (3) "Phallisch Landschap" is een actuele collage van een verschrikt omkijkende Bobbie uit het album "Kuifje in Afrika" (pag.3), geplaatst in een aktief vulkaanlandschap uit het album "De Geheimzinnige Ster" (pag. 56). Het gezwollen staartje en de omhoogpriemende boomstam met twee balvormige keien mogen voor zichzelf spreken. Sexueel biedt de voorstelling al te veel van het goede. Iedere welgemeende interpretatie gaat piepen en rondzingen. De shock van het archetypische die Bobby hier zo overvalt, nodigt uit tot meerduidige interpretaties aan de kant van de user. De zondeval is gesymboliseerd in de appel en wordt gepresenteerd als een aktief proces in wording. Het motief van de phallische vrouw roept associaties op met een reusachtige potentie. De angsten en verlangens van de makers voor het vrouwelijke zijn vormgegeven in een warm en erotisch coloriet. Het fluoriserende effekt van het rood en blauw zorgt ervoor dat we benieuwd blijven naar wat dit vreemde, verzonken eiland de kijker zoal te bieden heeft. (4) "Die zweite Sonne" is een dissociatie van twee afbeeldingen uit het album "De Geheimzinnige Ster": de omslag gekombineerd met de stoomwolk aan de horizon op pag.34. Het beeld is vernoemd naar een lied van Ideal en refereert aan de apocalyptische atmosfeer begin jaren tachtig. De paddestoel en de wolk worden symbolisch verenigd in de imaginaire atoomboem, die de visionair Herr G. reeds in '42 optekende. De opheffing van de koude verhoudingen tussen Oost en West werd door de machthebbers tegengehouden door de gerichte inplantatie van de "nucleaire holocaust" in het onschuldig bewustzijn van miljoenen. Ook hier gaat het om een doelbewuste verwarring van de imaginaire en de reeel bestaande vernietiging: vanuit het meteoriet-eiland, waar de paddestoelen ploffen, kijken we terug naar hetzelfde eiland dat kort daarvoor sissend in zee tot afkoeling is gekomen en zijn lokatie verraadt middels de wolkenzuil. Om de Westerse beschaving van zijn ondergang te redden, diende ieder Kuifje op expeditie te gaan om te voorkomen dat de "geheimzinnige ster" als "zweite Sonne" aan de horizon zou verschijnen. De radio-aktieve energie mocht niet in handen van de Vijand komen, maar moest aangewend worden voor de "vreedzame doeleinden" van wetenschap en techniek. (5) "Zelfportret met spiegel" is verwijzing naar "Kuifje in Afrika" (pag. 54). Het toont Kuifje gezeten in een draagkoets waarmee hij op safari is gegaan. In het origineel wordt de spiegel door Kuifje gebruikt om het ondier (in dit geval een luipaard) weg te jagen. Het dier schrikt zo van zijn eigen portret in de spiegel dat het jankend wegrent onder het uitroepen "Wat 'n vreselijk ondier!..." In reaktie hierop gaat het hondje Bobbie rechtop in de gedresseerde bedelstand zitten. Het aanvallende monster verandert door de spiegeltruc in ÇÇn klap in een gehoorzame viervoeter. Met de komst van de techniek van het zelfbeeld (spiegologie) verandert het ongetemde driftleven van het onbewuste in een ongevaarlijk, klein en sociaal residu. Kuifje als een nietszeggende, lege persoonlijkheid staat model voor iedere auteur, lezer of gebruiker. Iedereen is Kuifje, iedereen een monster. Als je in de spiegel kijkt, zie je het ondier. (6) "Madonna met Kindje Kuif" bouwt voort op een anonieme ansichtkaart, gekocht tijdens de donkere dagen voor de Kerst op de Kerstmarkt in Budapest, nabij Vorosmarty Ter. Ondanks het geweld dat het christelijk erfgoed is aangedaan, is de metamorfose van het Kindeke Jezus in de kleine Kuifje probleemloos verlopen. De wolk staat garant voor de ontaarding van de associatie. Het effekt hiervan is dat men geestelijk gaat zweven en gerustgesteld wordt door de traditie, die stelt dat je wel degelijk in de wolken kunt zijn. De ontblote borst van de Maagd Maria vormt een welkome aanvulling op de spirituele beleving aan het eind van de twintigste eeuw. Het zog dat uit het mondje van Tim gulpt komt derhalve op de toeschouwers realistisch over. Na het zogen komt het boertje. Het banale en het hogere sluiten elkaar niet uit. Ook koningen en goden zweten, poepen, pissen, eten en moeten zich op gezette tijden verschonen. De humane troep staat het sacrale niet langer in de weg. De overgave aan de beeldendienst verschilt niet van vroeger en het aanschouwen van de religieuze voorstelling zorgt voor een roes, die ons inwijdt in de oneindigheid.