Vier weken tot 1 mei 2015.

Het is donker in de huiskamer van het appartement van Mike Warden in het centrum van Amsterdam. Het rumoer van de stad weerkaatst tegen de muren. Er straalt slechts een bundel fel blauw licht vanaf het mediascherm, wat de hele ruimte een vervreemdende gloed geeft. Sinds twee jaar heeft zijn oude televisie op het witte IKEA-meubel plaatsgemaakt voor een beeldscherm waar hij alles draadloos mee kan verbinden. Nu staan er tientallen Internetpagina’s open, want al een paar uur is Mike met een toetsenbord op zijn schoot vanaf zijn sofa informatie aan het inwinnen over de aankoop die hij wil gaan doen: Een Noksung TSDS. Hij had eigenlijk moeten eten, twee uur geleden al, maar hij stelt het nog steeds uit. Moet hij het kopen? Is dit de beste koop? Of toch een Blackberry met Google Android? Of de iPhone v4? Met zijn Nokia N99 heeft hij al getwittert of zijn netwerk hem advies kan geven, maar ook daar krijgt hij tegengestelde adviezen. Hij pakt de specificaties van de TSDS op de website van Noksung er nog maar eens bij. Snel klikt hij de zoveelste pop-up reclamevideo weg en bekijkt het document.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=LN0vVf-a9V0[/youtube]

Als 40-jarige heeft Mike al meerdere nieuwe standaarden meegemaakt op gebied van mobiele media; de opkomst van mobiel internet, de langzame start van mobiele televisie in 2008 en de opkomst van RFID en semantische applicaties -ook wel het Internet der Dingen genoemd-. Hoewel hij altijd het gevoel heeft gehad dat hij technologische ontwikkelingen gemakkelijk bij kon houden en compatibel kon blijven met zijn online netwerk, twijfelt hij nu sterk of hij een aankoop moet doen. Als freelance zakenman, een zelfstandige ondernemer zonder personeel met een uitgebreid netwerk dat hij onderhoudt door middel van online sociale netwerken, is hij nu al 15 jaar bezig; eerst in zijn geboorteland Schotland, daarna is hij verhuisd naar Amsterdam omdat hij daar meer mogelijkheden zag. Een vrouw hoefde hij niet achter te laten of mee te nemen, binding heeft Mike niks mee. Liever struint hij Facebook af voor een korte flirt of gebruikt hij de Gastarbeider datingservice van het Amsterdamse Mediamatic.

Terwijl hij nu toch maar naar even naar zijn koelkast loopt om wat te eten te pakken, denkt hij terug aan de bron van zijn twijfels. Gisteren zag hij de film Idiocracy over een jongen die ingevroren wordt door het Amerikaanse Pentagon en 500 jaar in de toekomst erachter komt dat de wereld volledig afhankelijk is geworden van technologie om te kunnen denken, ‘dumbing down‘ noemen ze het ook wel. Ondanks dat de film hem niet echt kon boeien, had hij toch wat moeite met slapen daarna want hij wilde net deze week een TSDS of andere semantic-enabled mobiele telefoon aanschaffen.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=L0yQunhOaU0[/youtube]

Als freelance zakenman is het voor hem bijna niet te vermijden dat hij het moet kopen om mee te komen. Op een conferentie waar hij deze week was liep iedereen bijna iedereen met een TSDS of vergelijkbaar mobiel apparaat rond; visitekaartjes en handdrukken leken overbodig te zijn geworden. De aanwezigen hoefden alleen maar even de mobiele apparaatjes bij elkaar te houden en de iLama software deed de rest. iLama is een handig stukje software dat je netwerk voor je organiseert en advies geeft over je keuzes: Kortom, een semantische applicatie en netwerktool die de droom is van elke freelance zakenman. De mogelijkheden lijken eindeloos, maar Mike vreest vooral dat hij zelf het overzicht verliest over wat er gebeurt. Het vereist een overlevering van hem die hij nog maar moeilijk op kan brengen. Het is een dystopische gedachte die hij moeilijk los kan laten, maar vanuit een zakelijk perspectief moet hij competitief blijven en daarvoor moet hij compatibel blijven met zijn netwerk, in welke richting dat netwerk zich ook ontwikkelt. Een overdracht van vertrouwen dat de beste keuzes voor jou worden gemaakt.

Eenmaal bij zijn online koelkast aangekomen, ziet hij dat de bestelling voor morgenochtend al is verstuurd. Nu moet hij het nog elke keer via de interface van zijn koelkast zelf zijn gewenste boodschappen doorgeven. Een TSDS daarentegen registreert automatisch welke gerechten hij lekker vindt en weet dus wat er besteld moet worden. Het lijkt hem toch wel handig, want het scheelt hem veel tijd als hij niet elke avond na moet denken over wat hij moet kopen om te eten. Nu koopt hij eigenlijk altijd kant-en-klaar. En eigenlijk is de irisscan-functie van de TSDS, waarmee je gelijk af kunt rekenen is, ook wel erg handig. Hij pakt zijn kant-en-klare mihoen-boerenkoolschotel en een rosébiertje uit de koelkast en sloft weer terug naar de bank, onderweg grijpt hij de afstandbediening van het licht en doet de lampen in zijn kamer aan. Langzaam verdrijft een lichtgele gloed de blauwe gloed van het mediascherm. Mike heeft zichzelf inmiddels overtuigd dat een TSDS hem ook gemakken oplevert. En het is ook gewoon een leuke gadget om eens uit te proberen. Dus waarom niet? Nog voordat hij aan z’n eten begint gaat hij naar Amazon.com en bestelt de Noksung TSDS, morgenochtend is de mobiele alleskunner binnen meldt de website.

De volgende ochtend om 08.00uur wordt Mike gewekt door de bezorger van TNT post. Vlug doet hij zijn badjas aan en zet zijn Nokia N99 aan, die is verbonden met de video-intercom van het appartementencomplex. Een jongeman met een baardje en een oranje petje met in grote letters TNT erop, verschijnt op het beeldscherm: “Uw pakketje is er.” Eenmaal weer boven met het pakketje is Mike erg nieuwsgierig. Hij scheurt het pakketje open en het digitale papier met wisselende reclames voor allerlei Noksung accessoires lacht hem tegemoet.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Gh0Z5Pi41Ds[/youtube]

In het pakketje zit geen handleiding; alleen een glimmende, zwarte Nokia TSDS. Mike zet hem aan. Een kalme mannenstem leidt hem door het eerste configuratiemenu.

> Welcome to the TSDS semantic mobile device configuration menu.
> Warning. Please keep in mind that you can only power down your TSDS by removing the batteries, which is an unrecommended procedure. Turning off your TSDS should not be necessary, your TSDS automatically goes into “sleep” mode according to your personal agenda and will remain connected in order to access personal data. Press here to proceed.
> Please configure irisscan, hold your eye to the scanner
> Please wait… Irisscan configured
> Do you wish to view our terms of use? Or press the “Whatever Button” to agree without reading.
> Viewing user terms. Click agree to continue. Clicking disagree will result in TSDS contacting postal office to retrieve your TSDS device.

Mike leest vlug door de tekst heen en bekijkt een image van de informatiestromen waardoor persoonlijke data wordt verzameld. “Wat moet, dat moet,” zegt Mike hardop tegen zichzelf en klikt op “Agree”. “Configuration done. Congratulations, you have accepted Noksung TSDS.”

1 mei 2015.

Het is vier weken sinds Mike zijn Noksung TSDS aan heeft gezet en sindsdien is hij niet meer offline geweest. Een leven met TSDS bevalt hem erg goed, zo goed zelfs dat hij zich aan heeft gemeld bij de Noksung Acceptor Club waar hij persoonlijke data uitwisselt en vergelijkt met anderen. Zo kan je bijvoorbeeld voor een dag de voorkeuren van een ander downloaden, hoewel dat voor hem niet zo’n succes was. Zijn eigen voorkeuren zijn inmiddels goed geconfigureerd, hij heeft bijvoorbeeld net op het vliegveld van Glasgow een Cafeïne Lemon-Rush besteld; een goed en verantwoord oppepdrankje op aanbeveling van de TSDS. Zonder de aanbeveling van de TSDS op basis van zijn persoonlijke data had hij zoiets waarschijnlijk niet eens geprobeerd.

Vooral de eerste twee weken was het nog wel wennen voor Mike, de TSDS moest duidelijk nog meer gebruikersinformatie verzamelen om hem echt goede adviezen te geven. Die ene keer dat hij ‘s avonds de ingrediënten voor een wortel-couscous schotel in zijn koelkast vond, was bijvoorbeeld niet zo’n succes. Hij vindt wortelen simpelweg goor, maar hij was tot die avond nog niet geconfronteerd met wortelen door de TSDS. Naast de huis-tuin en keuken adviezen is Mike vooral gelukkig met de iLama software; het helpt hem bij het netwerken en geeft hem waardevolle adviezen voor zijn specifieke onderneming. Een van de nieuwe domeinen die Mike sinds twee weken probeert te pionieren is die van persoonlijke, mobiele firewalls en opt-out applicaties voor de rijkere mens.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=0sMYLdkf4fI[/youtube]

Vandaag is Mike in zijn geboortestad Glasgow om Peter McDonald, een oude vriend uit zijn studietijd, op te zoeken. Peter is een rejector in hart en nieren en daarom wilde hij afspreken afspreken in een technologievrije zone. “Vooruit,” had Mike moeizaam over zijn lippen kunnen krijgen, maar hij kijkt er naar uit om met Peter bij te praten. Gisteravond laat is hij al vanaf Schiphol naar Glasgow gevlogen, zodat hij vanochtend nog even rustig aan kan doen. De Philips wake-up light in het Yotel op Glasgow Airport is draadloos verbonden met zijn TSDS en doet hem rustig ontwaken. Als het licht bijna volledig aan is, springt de Last.fm Mobbler Player aan op zijn TSDS en begint soundtrack-muziek te spelen. “That’s how I like it,” fluistert Mike in zichzelf terwijl hij zich nog even omdraait en luistert naar John William’s bombastische maar inspirerende Duel of the Fates. Een paar minuten later is hij helemaal wakker en maakt hij een notitie in zijn TSDS dat hij voor thuis ook dit type wake-up light wil. De bestelling is automatisch geplaatst. Hij maakt voor zijn lifevlog nog snel even een videoreview en post het op YouTube.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=h9RIoCUHTQs[/youtube]

Deze ochtend wil Mike eigenlijk nog even de stad in om te winkelen en de sfeer te proeven, als zich geen andere zakelijke mogelijkheden voordoen in de omgeving. Dat is het handige van een plaatselijk netwerk dat in jouw omgeving scant voor potentiële zakenrelaties. Maar het belangrijkste is de sfeer want Glasgow is tenslotte zijn thuisstad; de stad waar hij is opgegroeid en waar hij veel herinneringen aan heeft.

Mike moet opschieten van zijn TSDS, die aangeeft dat er op dit moment taxi’s beschikbaar zijn. Als hij bijna bij de uitgang van het vliegveld is gaat zijn TSDS af. Hassan Shalikashvilli belt vanuit Amsterdam via iLama. Zodra Mike opneemt, hij houdt de TSDS voor zich terwijl hij over het vliegveld loopt zodat Hassan hem kan zien, verschijnt er een clusterkaart op Mike’s TSDS waarop hij Hassan’s positie in zijn eigen netwerk ziet. Hassan’s hoofd verschijnt in een van de netwerknodes. Mike heeft hem drie weken terug gezien op een conferentie over opt-out applicaties. Hassan vertelt over een idee dat hij vanochtend kreeg dat nog een stap verder gaat dan een applicatie die zorgt dat iemand “invisible” wordt voor zijn netwerk. Wat als iemand daarbij een fysiek verdwijnt? Terug naar een plek waar niemand hem of haar kan vinden? Hassan noemt het project TRIBES. Mike is geïnteresseerd omdat het een uitdagende combinatie van fysieke en virtuele elementen is. Hij is ‘in’ en zegt Hassan toe dat hij vanmiddag een afspraak regelt met vermogend zakenman Henry Odal.

Via een snelle zoekopdracht op zijn TSDS kwam Mike erachter dat Henry ook in Glasgow is en geïnteresseerd is in opt-out applicaties. Mike zendt een afspraakverzoek naar Odal’s TSDS en een paar seconden later is de afspraak automatisch bevestigt; handig dat Odal het maken van afspraken overlaat aan zijn TSDS. “Dat scheelt tijd,” denkt Mike in zichzelf terwijl hij de deuren van Glasgow Airport doorloopt en in een van de wachtende taxi’s stapt. Hij gaat direct naar het Carlton George Hotel in het centrum van Glasgow waar hij de afspraak heeft met Odal over twee uur. Twee uur lijkt genoeg tijd te zijn om er te komen, maar zijn TSDS heeft een grote verkeersopstopping gesignaleerd in het centrum van Glasgow.

Waar een taxirit vroeger nog een moment van bezinning kon zijn voor Mike Warden, is het sinds de aankoop van zijn TSDS vooral een aanslag op zijn concentratievermogen. Gepersonaliseerde reclame wordt haast non-stop op hem afgevuurd; zowel in audioformaat via zijn TSDS en de hoofdtelefoon die aangesloten is op het Human Area Network van zijn TSDS als in videoformaat op het doorzichtige scherm tussen hem en de chauffeur. Ook op straat schrikt hij regelmatig van de audioreclame die plotseling wordt afgespeeld op bepaalde locaties. Hoewel hij de zogeheten ‘digital kipple‘ graag uit zou willen schakelen, is het helaas niet mogelijk omdat hij software op zijn TSDS heeft staan die hij gratis heeft gedownload en de gebruikersvoorwaarden, waarin nadrukkelijk werd aangegeven dat hij reclame zal ontvangen die aan de software geassocieerd is, heeft geaccepteerd. Had hij maar betaald voor de software… Misschien dat hij dat alsnog gaat doen, maar nu nog niet. Het is geen verrassing dat hij juist tijdens een taxirit van zijn appartement naar Schiphol op het idee kwam om de markt voor opt-out applicaties te onderzoeken. De conferentie die zijn TSDS drie weken gelden aanraadde en waar hij Hassan Shalikashvilli ontmoette, bleek een schot in de roos voor zijn onderneming. En als hij Henry Odal zover kan krijgen dat hij met Hassan en hem in zee gaat, dan zitten ze op rozen.

Zodra hij het Carlton George Hotel in loopt is het eerste dat hem opvalt het blauwe tapijt en de geruite stof op de stoelen. Hij vraagt zich af welke semantische applicatie hier in de fout is gegaan. Het is inmiddels vlak na lunchtijd en Henry Odal eet het laatste beetje van zijn ijscoupe in het restaurant van het hotel.
“Welkom Mike, ik zag al op m’n TSDS dat er een afspraak was gepland.”
Een paar seconden houden Mike Warden en Henry Odal hun TSDS-en bij elkaar. Gegevens worden uitgewisseld. De beweging heeft onder zakenmensen de traditionele handdruk zo goed als vervangen.
– “Ja, ik ook. Ik ben verheugd over een idee wat ik samen met Hassan Shalikashvilli aan het uitwerken ben. Hoewel ik er wel bij moeten zeggen dat de Creative Commons op zijn naam staan. Ik ben slechts partner, maar daarom niet minder enthousiast over het idee.”

Het gesprek dat volgt verloopt goed en Mike twittert het naar zijn netwerk. Henry was vooral enthousiast over Mike zijn inzicht in de benodigde competenties die de hedendaagse industrie nodig heeft om bijvoorbeeld een volledige opt-out applicatie als TRIBES mogelijk te maken. En niet te vergeten zijn standpunten over de menselijke factor in technologie. Mike stuurt na het gesprek Henry Odal een link naar een interview met cognitief wetenschapper en voorvechter van human-centered design Donald Norman.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uOYz-9ZWVms[/youtube]

Hoewel Mike zelf geen product designer is, is het voor hem als zelfstandig incubator belangrijk om aan de menselijke factor te denken. Hij heeft zelf de capaciteiten niet heeft om ook maar iets te ontwerpen, dat ontkent hij ook nooit tegenover klanten. Maar hij is zich zeer bewust dat het netwerk dat hij aanspreekt wanneer hij een product of project verder gaat ontwikkelen, moet bestaan uit een gevarieerde groep mensen; niet alleen techies. Tijdens zijn studie aan de Hogeschool van Amsterdam heeft Mike ooit een document gekregen van een docent waarin het ideale werkveld werd omschreven. Hij gebruikt het nu nog steeds als leidraad en basis wanneer hij interactieve mediaprojecten opzet. Ook dit nieuwe project met Henry en Hassan zal hij weer staven aan dit overzicht, daar twijfelt hij geen moment aan want het heeft hem al veel successen opgeleverd in het verleden.

Henry en Mike spreken uiteindelijk af dat er een beta-applicatie komt die Henry Odal eerst persoonlijke gaat testen. Als actief twitteraar laat Mike gelijk aan zijn netwerk weten dat het gesprek goed is verlopen, gevolgd door ‘nu op naar de volgende afspraak in een technologievrije zone, komende uur dus niet bereikbaar :(‘ Hij maakt een notitie dat hij Hassan later nog persoonlijk moet contacten, voor nu gaat Mike er vanuit dat Hassan zijn tweet wel zal lezen. Nu moet hij snel door naar zijn volgende afspraak, want hij krijgt een melding van zijn TSDS dat er binnen twee minuten een metro bij station St. George’s Cross is die hij moet hebben om op tijd bij zijn volgende afspraak te zijn. De afspraak bij de technologievrije zone; een bruine pub in Glasgow waar nog gerookt mag worden vlakbij het metrostation van Kinning Park. In Mike’s TSDS staat al een notitie dat hij zijn pak daarna gelijk naar de stomerij moet brengen, hij kan de geur niet meer uitstaan.

Als Mike bij Kinning Park de metro uitstapt en zijn reis automatisch afgeschreven wordt zodra hij langs de poortjes loopt, krijgt hij klamme handen. Hij moet straks, voor het eerst in de vier weken dat hij de TSDS heeft, het mobiele apparaatje overdag in slaapstand zetten. Handmatig. Welke businessdeals gaat hij missen? Wat moet hij straks in de bar bestellen? Wat als iemand een geautomatiseerde afspraak wil maken en hij dat pas een uur later kan zien? Ach, misschien moet hij genieten van het gesprek met Peter McDonald. Door de ramen van het café ziet hij Peter zijn papieren aantekeningen doornemen. In een flits ziet hij de kop IAM 2015 voorbijkomen op een van de papieren. Met licht trillende handen zet Mike zijn TSDS in slaapstand. “Are you sure?” vraagt de kalme mannenstem. “Yes,” antwoord Mike. Het nieuwe ritme van leven dat Mike sinds vier weken heeft aangenomen wordt even verstoord.

Verhaal door Twan Eikelenboom
Naar een scenario van Charlie Mulholland, Marianne Spier en Brit Wijnmalen